Jessica Jones 1x09 - AKA Sin Bin

[GTVSBot]

Σειρά : Jessica Jones
Σαιζόν : 1
Επεισόδιο : 9
Τίτλος : AKA Sin Bin

Κανάλι : NetFlix
Πρώτη Προβολή : 19/11/2015

Περίληψη :

Εκεί που η Jessica έχει τον Kilgrave ακριβώς εκεί που θέλει, η εμπλοκή της Hogarth περιπλέκει την κατάσταση.

[Hrisa76]

εκεί γύρω στο 19ο επεισόδιο κόντεψα να κάνω τα καλά της Χριστίνας. :inlove:
Δεν κατάλαβα στο 100% τι έγινε στο τέλος. Μάλλον κάτι έχει να κάνει με την ψυχολογία του Λάκη (απ το αγαπουλάκη)? δηλαδή αν είναι τσαντισμένος οι εντολές του δεν είναι τόσο δυνατές. ή η ίδια σαν να έχει αρχίσει να μην είναι εντελώς "υπνωτισμένη" στις εντολές του.

ΤΟ πρόβλημα μου με την σειρά πλέον είναι το εξής: εγώ ξεκίνησα τη σειρά λόγω Τενναντ και είναι το μόνο που με κρατάει. Υποτίθεται ότι είναι σειρά υπερηρωων. Συγγνώμη αλλά είναι ελάχιστα τέτοια σειρά. Περισσότερο με ψυχολογικό δράμα μου μοιάζει παρά με κάτι άλλο.
Αν το λάβω ως ψυχολογικό δράμα και πάλι είναι μέτριο.

Ωραίες οι σκηνές με τους γονείς του που τελικά δεν είναι τόσο θύτες όσο νομίζαμε. Και δεν μπορώ τις απίστευτες κλισεδιές πλεον. Πήγε ο γερομπάτσος εκεί. Βρήκε τους γονείς του που τελικά είναι μια χαρά άνθρωποι, την ώρα που είναι να επέμβει η χαρχάλω χαλάει το κουμπί, συνεχίζει και την ελέγχει κτλ.

Μου λείπει το στοιχείο της έκπληξης. Να πω, κοίτα ρε πστ μου, κοίτα τι κάνανε οι άνθρωποι αντί να καταφύγουν σε κλισέ.

Και συνεχίζω να θέλω λίγο πιο σατανικό τον Λάκη και ίσως και με λίγη περισσότερη ψυχασθένεια στο μάτι.

[HristinaB]

Εγώ, πάλι, σκέφτομαι τα αντίθετα. Δε με νοιάζει διόλου η υπερηρωική πλευρά της ιστορίας κι αν υπάρξει δεύτερη σεζόν κι επικεντρωθεί σ' αυτή (ιδίως αν δεν έχουμε Κίλγκρεϊβ), δε θα ακολουθήσω.

Επί του παρόντος, συνεχίζω γιατί μ' ενδιαφέρει πολύ (μα ΠΑΡΑ πολύ) ο Κίλγκρεϊβ (και μόνο). Συμφωνώ ότι έχει κάνει ένα σκασμό τρομερά πράγματα, αλλά... του βρίσκω ελαφρυντικά. Και πολλά, μάλιστα! Λέμε ότι η Τζέσικα περνάει μετατραυματικό στρες, αλλά μήπως κι αυτός δεν έζησε τα πάνδεινα ως παιδί, χωρίς να καταλαβαίνει τι του συμβαίνει, χωρίς κανείς να τον βοηθήσει να μάθει πώς να χειρίζεται μια δύναμη που του επιβλήθηκε; Αν η Τζέσικα δεν είχε την πανηλίθια ιδέα να βάλει την ίδια του τη μάνα να τον μαχαιρώσει, μπορεί και να υπήρχε ελπίδα γι' αυτόν, αλλά τώρα θα είναι τυχερή αν δεν την πνίξει με τα ίδια της τα άντερα. (Είναι πολύ τραγικό το ότι δε με χάλαγε και πάρα πολύ ένα τέτοιο ενδεχόμενο; :???:)

Οι γονείς του δεν είναι καθόλου μια χαρά άνθρωποι, είναι 100% υπεύθυνοι γι' αυτό που κατάντησε να είναι ο γιος τους. Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις: να του σώσουν τη ζωή θέλησαν, αλλά όταν τα πράγματα στράβωσαν, δεν προσπάθησαν να τα διορθώσουν. Έχουν το αίμα των θυμάτων του γιου τους στα χέρια τους, τελεία και παύλα. Η δε Τζέσικα, ναι, θύμα κι αυτή, αλλά, ακριβώς επειδή είναι συναισθηματικά αναμεμειγμένη στην υπόθεση, δε σκέφτεται καθόλου καθαρά. Μετά το φιάσκο του σχεδίου της, μπορεί να προσθέσει και τη μάνα Κίλγκρεϊβ στη λίστα των ανθρώπων που έχει σκοτώσει.

Από εκεί και πέρα, είναι εμφανές ότι ο Δρ. Κόζλοφ και ο Σίμπσον είναι παλιά φιλαράκια, πιθανώς από το στρατό, και μυρίζομαι έξτρα σούπερ μυστικό πρότζεκτ υπερστρατιωτών. Δεν τη βλέπω να τελειώνει καλά αυτή την ιστορία. (Πάντως, μου φάνηκε κάπως αστείο ότι τα χάπια τα μασάει σαν πασατέμπο, αντί να τα καταπίνει.)

Η Τρις τη γλύτωσε πραγματικά ΠΟΛΥ φτηνά.

Η Κάρι Αν Μος είναι φανταστική στο ρόλο της αδίστακτης δικηγορίνας. Καταπληκτική η σκηνή όπου η γκόμενά της την παίζει και την παρατάει στα κρύα του λουτρού.

Ούτε κι εγώ κατάλαβα τι ακριβώς συνειδητοποίησε η Τζέσικα σχετικά με τις δυνάμεις του Κίλγκρεϊβ. Αυτά που ξέρουμε μέχρι στιγμής είναι ότι η ικανότητά του δε σχετίζεται με τη φωνή του (η Τζέσικα λέει στη δικηγόρο ότι δεν μπορεί να την επηρεάσει μέσω του μικροφώνου και ότι πρέπει να βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο μ' αυτόν για να το κάνει) και ότι υπήρξαν δύο τουλάχιστον φορές που η δύναμή του δε δούλεψε: μία εδώ, όταν η Τζέσικα τον αγγίζει και μία όταν μόλις έχει σκοτώσει τη Ρίβα (τι ρόλο βαράει αυτή, θα μάθουμε ποτέ; ) και τον παράτησε. Δεν ξέρουμε αν έχει υπάρξει κι άλλος με ανοσία στο έλεγχο του Κίλγκρεϊβ ή την ικανότητα να σπάει εκούσια αυτόν τον έλεγχο, αλλά οι πιθανότητες δεν είναι μεγάλες για κάτι τέτοιο. Η Τζέσικα φαίνεται να είναι η μοναδική που το κατάφερε. Γιατί;

ΥΓ1. Το ξέρω ότι έχω καταντήσει γραφική, αλλά ο Τένναντ είναι μαγικός. Κέντησε δαντέλες στις σκηνές του Κίλγκρεϊβ με τους γονείς του, δεν παίζεται ο άνθρωπος, δεν παίζεται...

ΥΓ2. Όταν χτυπούσε το τζάμι για να προσελκύσει την προσοχή της δικηγόρου, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "μην τον βάλετε να χτυπήσει τέσσερεις φορές, γιατί πραγματικά δε θα την παλέψω!". :oops:

[Hrisa76]

ε όχι και να λυπηθούμε τον ψυχάκια. από κάποια στιγμή και μετά καταλαβαίνεις τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι καλό και τι κακό και επιλέγεις ανάλογα τι θα κάνεις, τι θ' ακολουθήσεις. Δεν θα λυπηθώ ένα σαδιστικό τσογλανάκι που έχει κάνει τέρατα σε κόσμο και κοσμάκη. Ακομα και αν είναι με την φάτσα του Λάκη.

[HristinaB]

Σε κάποια φάση ο Κίλγκρεϊβ είχε πει ότι πρέπει να διαλέγει πολύ προσεχτικά την κάθε του λέξη, γιατί οι άνθρωποι παίρνουν εντελώς κυριολεκτικά ό,τι κι αν τους πει. (Το παράδειγμα που έδωσε ήταν "I once told a man to screw himself. Can you even imagine?". Ομολογώ ότι προσπάθησα να το φανταστώ, αλλά δεν...)

Αυτή η φράση με μπέρδεψε, γιατί ήταν σαν να λέει ότι δεν μπορεί να ελέγξει τη δύναμή του, κάτι που δε εμείς ποτέ δε βλέπουμε (εκτός κι αν εννοούσε στα πρώτα του χρόνια). Αν αληθεύει, τότε μπορώ να του βρω ένα κάρο ελαφρυντικά: για φαντάσου ένα παιδί παρατημένο να μεγαλώνει στον κόσμο, χωρίς ποτέ να είναι σίγουρο αν οι γύρω του εννοούν αυτά που λένε και κάνουν ή απλά παπαγαλίζουν αυτά που ο ίδιος (ίσως και ασυνείδητα) τους υποχρεώνει (κι ο Τέναντ αυτό λέει για το χαρακτήρα (https://www.youtube.com/watch?v=rjX5-UPVDvI)). Δε χρειάζονται και πολλά παραπάνω για κάποιον να καταντήσει παρανοϊκός και μισάνθρωπος. Όχι ότι αυτά σβήνουν τα όσα τρομερά έχει κάνει ο Κίλγκρεϊβ, αλλά ίσως να ήταν μια αρχή για να προσπαθήσει ν' αλλάξει. Μετά τις βλακείες της Τζέσικας, βέβαια, ούτε κουβέντα δεν μπορεί πια να γίνει γι' αυτό.

Από την άλλη, θα μπορούσε απλά να μας έχει φλομώσει όλους στα ψέματα, αλλά η σκηνή με τη μητέρα του, πριν εκείνη βγάλει το ψαλίδι, με πείθει ότι είναι ειλικρινής -- τουλάχιστον, ο ίδιος πιστεύει αυτά που λέει. Αυτό τον κάνει πολύ ενδιαφέρων στα μάτια μου, δεν είναι ο τυπικός μεγαλομανής κακός, που θέλει να κατακτήσει το σύμπαν, έχει γωνίες και διαστάσεις, είναι κατά κάποιο τρόπο πιο ανθρώπινος από τους χάρτινους ήρωες των κόμικ (όπως, εξάλλου, συμβαίνει και με τους υπόλοιπους χαρακτήρες της σειράς).

Χμ. Νομίζω ότι τώρα καταλαβαίνω τον έρωτα του bas για τον Γουόλτερ Γουάιτ. Εξακολουθώ να διαφωνώ μαζί του, αλλά τον καταλαβαίνω.

[solonlakis]

Μέχρι το 8 η σειρά ήτανε πολύ μέτρια. Καμιά σχέση με τις προσδοκίες μου. Από εδώ και μετά φαίνεται να ανεβάζει στροφές.

[blackys88b]

για το επεισοδιο...να πω εξαιρετικο...με εξελιξεις και ετσι οπως το εφερε δυστυχως βλεπω μονο ενα τελος για τον Κιλγκρειβ παρα το γεγονος οτι δεν το θελω...ευτυχως εφαγε ολες τις σφαιρες η Πατσι...ο Τενναντ ξανα καθηλωτικος κανεις δεν το αμφισβητει οτι ο τυπος ειναι ηθοποιαρα...για την σκηνη που δεν ακολουθησε την εντολη...χμμ...εχω την δικη μου υποψια...αν και μαλλον ακυρωνει ολη τη σειρα...αρα δεν θα μπω καν στο κοπο να ασχοληθω να το πω..μου φαινεται οτι δεν ισχυει...

για τη σειρα...απλα να πω οτι το γεγονος οτι βασιζεται σε κομικ της Μαρβελ δεν σημαινει απαραιτητα οτι ειναι υπερηρωικο...αυτο ειναι που κρατα αλλωστε την Marvel να μην κουραζει..το γεγονος οτι συνεχως αλλαζει τα ειδη...και το Jessica Jones δεν θα το ηθελα διαφορετικο...επισης για πρωτη φορα η Μαρβελ μας δινει ιστορια οπου ηρωας και κακος εχουν διαφορετικες δυναμεις...και ειναι πολυ σημαντικο...

[arwyn]

Θελω καπου να τα πω, θα τα πω εδω.

Ο Τενναντ ειναι εξαιρετικος, δεν αντιλεγω. Εχει ταλενταρα εννοειται. Αδυναμία του έχω.

Ωστοσο... μου δινει την εντυπωση οτι καπου το στυλ του ανακυκλωνεται. Ναι, ηθοποιος ειναι, ναι το ιδιο προσωπο με τους ιδιους μυες και την ιδια φωνη εχει. Αλλά... ειναι φορες που νομιζω οτι βλεπω την ιδια λόξα, την ίδια λάμψη τρελας στο στυλ του. Την ειδα στον Δεκατο Δοκτορα, την ειδα στο Secret Smile, την ειδα και ζωντανα στον Αμλετ του στην Αγγλία (ναι, τον ειδα η μουρλη ζωντανά, στο μισό μετρο τον ειχα, πώς δεν τον αρπαξα/απηγαγα.. :giggle: :p ). Θα μπορουσε να δώσει κάτι άλλο ερμηνευτικά ως Κιλγκρέιβ, ίσως, δεν ξέρω. Τα ιδια τικ, ο ιδιος τροπος να αρπαζεται.

Ισως ειναι επειδη τον εχω δει/μελετησει τοσο ως Δοκτορα που παντα ετσι τον βλεπω. Δεν ξερω.

:innocent:

[vene88]

Πολύ μέτριο επεισόδιο, με απογοήτευσε η τροπή που πήρε η σειρά με τις σεναριακές ευκολίες.. Η Τζέσικα δίνει ρεσιτάλ χαζομάρας, δηλαδή πως ακριβώς περιμένει να σώσει τους γέρους αν ανοίξει το κλουβί και μπει μέσα.. Δεν περίμενα τόσο κακή κρίση σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή.

[baspav]

Ωωω εξαιρετικό και αυτό το επεισόδιο. Δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα πάλι. Όλες οι σκηνές εξαιρετικές. Jessica-Killgrave, Jessica-γονείς, γονείς-Killgrave και ενδιάμεσα οι υπόλοιπες σκηνές για να δέσει το επεισόδιο. Υποθέτω η δικηγόρος θα ήθελε τον Killgrave για να "πείσει" την πρώην γυναίκα της για το διαζύγιο αλλά δεν της έκατσε.

Βρήκα και το 1ο φάουλ της σειράς, αυτό που δεν λειτούργησε ο ηλεκτρισμός όταν έπρεπε (πολύ βολικό) αλλά "διορθώθηκε" με το ότι είχαν τελειώσει οι σφαίρες στο όπλο της Trish και δεν την χάσαμε.



Συμφωνώ ότι έχει κάνει ένα σκασμό τρομερά πράγματα, αλλά... του βρίσκω ελαφρυντικά.
Πλάκα κάνεις; Τι ελαφρυντικά; Δεν είναι 10 πλέον (ωραίο το λογοπαίγνιο, το επισημαίνω πάλι) του το είπε καθαρά η Jessica. Ολόκληρος μαντράχαλος είναι, δε μπορεί να μην ξεχωρίσει το καλό από το κακό; Πανέξυπνος είναι.


Η δε Τζέσικα, ναι, θύμα κι αυτή, αλλά, ακριβώς επειδή είναι συναισθηματικά αναμεμειγμένη στην υπόθεση, δε σκέφτεται καθόλου καθαρά
Αυτό που την ενδιαφέρει και το έχει δηλώσει με όλους τους τρόπους είναι η αθώωση της Hope.


Χμ. Νομίζω ότι τώρα καταλαβαίνω τον έρωτα του bas για τον Γουόλτερ Γουάιτ. Εξακολουθώ να διαφωνώ μαζί του, αλλά τον καταλαβαίνω.
Ήρθε επιτέλους η δικαίωση! (δεν είναι ακριβώς έρωτας βέβαια). Φυσικά σε καμία περίπτωση δε μπορείς να συγκρίνεις τους 2 "κακούς" χαρακτήρες, στο Walter μπορείς να βρεις 1002 ελαφρυντικά (συν την συμβολή του στην κοινωνία) αλλά στον Killgrave, sorry που το λέω, ΚΑΝΕΝΑ.

[Hrisa76]

Ήρθε επιτέλους η δικαίωση! (δεν είναι ακριβώς έρωτας βέβαια). Φυσικά σε καμία περίπτωση δε μπορείς να συγκρίνεις τους 2 "κακούς" χαρακτήρες, στο Walter μπορείς να βρεις 1002 ελαφρυντικά (συν την συμβολή του στην κοινωνία) αλλά στον Killgrave, sorry που το λέω, ΚΑΝΕΝΑ.

Σε αυτό θα συμφωνήσω με τον Βασίλη.

[HristinaB]

Εγώ, φυσικά, διαφωνώ. Η σύγκριση, βέβαια, είναι προβληματική, γιατί ο Γουόλτερ Γουάιτ θα μπορούσε να είναι ένας πραγματικός χαρακτήρας, ενώ ο Κίλγκρεϊβ είναι εντελώς φανταστικός, αλλά εγώ τα ελαφρυντικά τους τα βλέπω ανάποδα:
Ο Γουόλτερ ξεκινά ως άνθρωπος φυσιολογικός και ηθικός, με σχέδιο που έχει να κάνει καθαρά με την επιβίωση της οικογένειάς του. Καταλήγει ένας εγκληματίας με δεκάδες φόνους στην πλάτη του -- ναι, μετράω και τα θύματα του αεροπλάνου -- που παραδέχεται ότι έχτισε τη ναρκο-αυτοκρατορία του επειδή γούσταρε την αίσθηση δύναμης και αξίας που του χάριζε ("I did it for me").

Ο Κίλγκρεϊβ ξεκίνησε απ' την αρχή "κακός", όχι από επιλογή, αλλά από επιβολή: μετατράπηκε σε ένα τέρας χωρίς ενσυναίσθηση όταν οι γονείς του τον μόλυναν με τον ιό που υποτίθεται ότι θα του έσωζε τη ζωή. Ο ιός αυτός, σύμφωνα με τον ίδιο (αλλά και με τους γονείς του, που θεωρούν δική τους ευθύνη τα εγκλήματά του), είναι που τον κατέστησε ανίκανο να αντιλαμβάνεται την ηθική. Μόνο ο ιός, όμως; Πιθανότατα όχι, μάλλον έπαιξε ρόλο και η φριχτή του παιδική ηλικία, όλο το τραύμα που πέρασε από τα τεστ, τις εξετάσεις, την εγκατάλειψη και τον αγώνα για επιβίωση (Βασιλάκης Καϊλας ο αγαπουλίνος). Ότι εδώ υπάρχει ψυχοπαθολογία, είναι εμφανές. Δεν είναι στα καλά του ο αγαπημένος. Αυτή την ψυχοπαθολογία, όμως, εγώ τη θεωρώ ελαφρυντικό, με την έννοια ότι, αν περνούσε ποτέ από δίκη, θα έπρεπε μεν να τιμωρηθεί, αλλά με την αναγνώριση ότι υπήρχαν πολλοί παράγοντες που συνέβαλαν στο να γίνει αυτός που έγινε και δεν είχε, στην πραγματικότητα, καμιά ελπίδα να γίνει κάτι άλλο.

Εντούτοις, ο Κίλγκρεϊβ είχε μια πιθανότητα ν' αλλάξει. Το πείραμα που έκανε η Τζέσικα με την υπόθεση ομηρίας έδειξε ότι οι δυνάμεις του μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για καλό, θα μπορούσε να μάθει τι είναι ηθικό και τι όχι. Απλά,. έπρεπε κάποιος να του το πει. Αλλά η δική της (κατανοητή) ανάγκη για δικαιοσύνη στέρησε και απ' αυτόν και από εμάς την ευκαιρία να δούμε τι θα μπορούσε να είχε συμβεί.

[drapetisgal7]

Εξαιρετικό επεισόδιο, με άριστο χτίσιμο :clap: :clap:. Μου άρεσε η εξέλιξη με τον Σίμσον.

[smallville]

Πολύ καλό επεισόδιο.
Το κακό είναι πως άργησε πολύ η σειρά να πάρει μπροστά.

[t0ny3]

Επιτελους πηρε μπρος η σειρα κι απο το προηγουμενο επεισοδιο ανεβασε στροφες!

Εξαιρετικο κλεισιμο και σε αυτο το επεισοδιο. Ο Tennant μπορει να εχει ενα παρομοιο παιξιμο στους περισσοτερους ρολους του, αλλα εμενα με σαγηνευει. Εχουν προσεγγισει φανταστικα τη σκιαγραφηση αυτου του χαρακτηρα, απο μικρο παιδι, τη σχεση του με τους γονεος, το βιντεο, την περιεργη αγαπη του για την Jessica και ολες του τις αντιδρασεις μεσα στο θαλαμο.

Τωρα σχετικα με την τελευταια σκηνη και την μη υπακοη της Jessica στις εντολες, δεν καταλαβα ακριβως τι εγινε. Παιζει κατι με τα γαντια; Με το αιμα; Με το χερι του; Εχω μεγαλη αγωνια για τη συνεχεια!